کد مطلب:231677 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:192
در احکام فقاع و شراب
12- سلیمان جعفری گوید: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدم فقاع چه حكمی دارد؟ فرمود: شراب است از آن نیاشام اگر خانه مال من بود و یا حكم در دست من قرار داشت فروشنده آن را می كشتم و كسی كه آن را می آشامد تازیانه می زدم.
13- محمد بن سلیمان گوید در مورد فقاع از امام رضا علیه السلام پرسیدم، فرمود: آن همان خمر است كه حكم آن بیان شده است.
[ صفحه 726]
14- حسن بن جهم و ابن فضال گویند: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدیم حكم فقاع را بیان فرمائید، فرمودند: فقاع در حقیقت خمر است و هر كس آشامید حد شارب خمر را باید درباره ی او اجراء كنند.
15- وشاء گوید: از حضرت رضا علیه السلام در مورد فقاع استفتاء كردم، برای من نوشت: فقاع خمر است، و هر كس فقاع بنوشد مثل اینكه شراب نوشیده است، و نوشنده فقاع را باید مانند شراب خوار حد بزنند.
فقاع شرابی است كه مردم آن را كوچك شمرده اند، و بدون توجه به حرمت آن استعمال می كنند، من اگر قدرت داشتم فروشنده ی آن را می كشتم و استعمال كننده ی آن را تازیانه می زدم.
16- زكریا بن ابی یحیی گوید: برای حضرت رضا علیه السلام نوشتم و در مورد فقاع از وی پرسشی كردم.
فرمود: فقاع نخور، من بار دیگر از وی پرسیدم و موضوع فراهم آوردن فقاع را برای او تشریح كردم، و او در جواب نوشت از نوشیدن فقاع خودداری كن و بار دیگر راجع به این مسئله از من سؤال نكن.
17- حسن بن علی وشاء گوید: حضرت ابوالحسن الرضا علیه السلام فرمود هر مست كننده ای حرام است، و هر خمری و فقاعی حرام است.
18- فضل بن شاذان گوید: از حضرت رضا علیه السلام شنیدم می فرمود: هنگامی كه سر مبارك حسین علیه السلام را به طرف شام بردند یزید ملعون سر را نزد خود گذاشت و دستور داد سفره غذا پهن كردند، سپس با یاران خود مشغول خوردن فقاع شد. و بعد سر مبارك را زیر تخت خود گذاشت و با رفقایش شطرنج بازی نمود و سیدالشهداء و پدرش علیهم السلام را سب می كرد و مسخره می نمود.
[ صفحه 727]
هرگاه بر رفقایش پیروز می شد فقاع می خورد و زیادی آن را در طشتی كه در كنارش گذاشته بود می ریخت.
اینك شیعیان ما باید از آشامیدن فقاع خودداری كنند و از بازی شطرنج خودداری نمایند.
هركس نظرش به شطرنج و یا فقاع افتاد باید از حسین علیه السلام یاد كند، و یزید و آل او را لعنت كند، خداوند متعال گناهان او را اگرچه به اندازه ستارگان هم باشد می آمرزد.
19- ریان بن صلت گوید: از حضرت رضا علیه السلام شنیدم می فرمود: خداوند متعال در شریعت همه پیامبران خود شراب را حرام فرموده است.
20- محمد بن اسماعیل گوید: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدم زنی مبتلی به شرب خمر است و در حال مستی با مردی تزویج كرد، پس از اینكه از مستی به هوش آمد منكر شد، سپس گمان كرد كه باید آن عقد در حال مستی را بپذیرد و با آن مرد زندگی نمود. آیا آن زن بر مرد حلال است، و یا عقد آنها فاسد بوده است؟
فرمود: بعد از آنكه از مستی به هوش آمد و به عقد راضی شد مانعی ندارد با آن مرد زندگی كند.
21- حسین بن خالد گوید: خدمت حضرت رضا علیه السلام عرض كردم، از حضرت رسول صلی الله علیه و آله برای ما روایت شده كه هر كسی شراب بخورد نماز او چهل روز قبول نمی شود.
فرمود: راست گفته اند.
گفتم: چرا چهل روز نه كمتر نه بیشتر از این.
[ صفحه 728]
فرمود: خداوند خلق انسان را تقدیر كرده، چهل روز نطفه. چهل روز علقه چهل روز مضغه اگر مردی شراب خورد تا چهل روز در مثانه او باقی می ماند، همان طور كه طعام و شراب او نیز چهل روز در مثانه باقی است.
22- محمد بن سنان گوید، از حضرت رضا علیه السلام شنیدم می فرمود: خداوند متعال شراب را از این جهت حرام كرده كه از آشامیدن آن فساد و فحشاء تولید می گردد، و عقل و اندیشه آدمی زایل می شود، و انسان را وامی دارد كه منكر ذات پروردگار گردد، و بر خداوند كذب و افتراء بندد، و پیغمبران را دروغگو بداند، و در زندگی خود مرتكب گناه و فساد شود و از طریق حق و حقیقت منحرف گردد.
آدم شراب خوار و مست كه عقل خود را از دست می دهد در حین مستی ممكن است آدم بكشد و مرتكب هتك ناموس شود و با محارم خود زنا كند و پدر و مادرش را آزار دهد، و به محارم خود تجاوز نماید.
برای همین جهت ما حكم كردیم كه هر مست كننده ای حرام است، زیرا عاقبت آن وخیم است، و اینك هر كسی به ما ایمان دارد و خدا و روز قیامت را معتقد است و ما را دوست دارد باید از هر مست كننده ای اجتناب كند، و بداند بین ما و شراب خواران هیچ رابطه و علاقه ای نیست و آنها از ما نیستند.
13- محمد بن سلیمان گوید در مورد فقاع از امام رضا علیه السلام پرسیدم، فرمود: آن همان خمر است كه حكم آن بیان شده است.
[ صفحه 726]
14- حسن بن جهم و ابن فضال گویند: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدیم حكم فقاع را بیان فرمائید، فرمودند: فقاع در حقیقت خمر است و هر كس آشامید حد شارب خمر را باید درباره ی او اجراء كنند.
15- وشاء گوید: از حضرت رضا علیه السلام در مورد فقاع استفتاء كردم، برای من نوشت: فقاع خمر است، و هر كس فقاع بنوشد مثل اینكه شراب نوشیده است، و نوشنده فقاع را باید مانند شراب خوار حد بزنند.
فقاع شرابی است كه مردم آن را كوچك شمرده اند، و بدون توجه به حرمت آن استعمال می كنند، من اگر قدرت داشتم فروشنده ی آن را می كشتم و استعمال كننده ی آن را تازیانه می زدم.
16- زكریا بن ابی یحیی گوید: برای حضرت رضا علیه السلام نوشتم و در مورد فقاع از وی پرسشی كردم.
فرمود: فقاع نخور، من بار دیگر از وی پرسیدم و موضوع فراهم آوردن فقاع را برای او تشریح كردم، و او در جواب نوشت از نوشیدن فقاع خودداری كن و بار دیگر راجع به این مسئله از من سؤال نكن.
17- حسن بن علی وشاء گوید: حضرت ابوالحسن الرضا علیه السلام فرمود هر مست كننده ای حرام است، و هر خمری و فقاعی حرام است.
18- فضل بن شاذان گوید: از حضرت رضا علیه السلام شنیدم می فرمود: هنگامی كه سر مبارك حسین علیه السلام را به طرف شام بردند یزید ملعون سر را نزد خود گذاشت و دستور داد سفره غذا پهن كردند، سپس با یاران خود مشغول خوردن فقاع شد. و بعد سر مبارك را زیر تخت خود گذاشت و با رفقایش شطرنج بازی نمود و سیدالشهداء و پدرش علیهم السلام را سب می كرد و مسخره می نمود.
[ صفحه 727]
هرگاه بر رفقایش پیروز می شد فقاع می خورد و زیادی آن را در طشتی كه در كنارش گذاشته بود می ریخت.
اینك شیعیان ما باید از آشامیدن فقاع خودداری كنند و از بازی شطرنج خودداری نمایند.
هركس نظرش به شطرنج و یا فقاع افتاد باید از حسین علیه السلام یاد كند، و یزید و آل او را لعنت كند، خداوند متعال گناهان او را اگرچه به اندازه ستارگان هم باشد می آمرزد.
19- ریان بن صلت گوید: از حضرت رضا علیه السلام شنیدم می فرمود: خداوند متعال در شریعت همه پیامبران خود شراب را حرام فرموده است.
20- محمد بن اسماعیل گوید: از حضرت رضا علیه السلام پرسیدم زنی مبتلی به شرب خمر است و در حال مستی با مردی تزویج كرد، پس از اینكه از مستی به هوش آمد منكر شد، سپس گمان كرد كه باید آن عقد در حال مستی را بپذیرد و با آن مرد زندگی نمود. آیا آن زن بر مرد حلال است، و یا عقد آنها فاسد بوده است؟
فرمود: بعد از آنكه از مستی به هوش آمد و به عقد راضی شد مانعی ندارد با آن مرد زندگی كند.
21- حسین بن خالد گوید: خدمت حضرت رضا علیه السلام عرض كردم، از حضرت رسول صلی الله علیه و آله برای ما روایت شده كه هر كسی شراب بخورد نماز او چهل روز قبول نمی شود.
فرمود: راست گفته اند.
گفتم: چرا چهل روز نه كمتر نه بیشتر از این.
[ صفحه 728]
فرمود: خداوند خلق انسان را تقدیر كرده، چهل روز نطفه. چهل روز علقه چهل روز مضغه اگر مردی شراب خورد تا چهل روز در مثانه او باقی می ماند، همان طور كه طعام و شراب او نیز چهل روز در مثانه باقی است.
22- محمد بن سنان گوید، از حضرت رضا علیه السلام شنیدم می فرمود: خداوند متعال شراب را از این جهت حرام كرده كه از آشامیدن آن فساد و فحشاء تولید می گردد، و عقل و اندیشه آدمی زایل می شود، و انسان را وامی دارد كه منكر ذات پروردگار گردد، و بر خداوند كذب و افتراء بندد، و پیغمبران را دروغگو بداند، و در زندگی خود مرتكب گناه و فساد شود و از طریق حق و حقیقت منحرف گردد.
آدم شراب خوار و مست كه عقل خود را از دست می دهد در حین مستی ممكن است آدم بكشد و مرتكب هتك ناموس شود و با محارم خود زنا كند و پدر و مادرش را آزار دهد، و به محارم خود تجاوز نماید.
برای همین جهت ما حكم كردیم كه هر مست كننده ای حرام است، زیرا عاقبت آن وخیم است، و اینك هر كسی به ما ایمان دارد و خدا و روز قیامت را معتقد است و ما را دوست دارد باید از هر مست كننده ای اجتناب كند، و بداند بین ما و شراب خواران هیچ رابطه و علاقه ای نیست و آنها از ما نیستند.